پلیمری ضد باکتری های مقاوم به آنتی بیوتیک ها
پویاگستر :محققان در سنگاپور در راستای تلاشها برای مقابله با تهدید روزافزون مقاومت آنتیبیوتیکی باکتریها، پلیمری ضد باکتری های مقاوم تولید کردند.
تاثیر این پلیمر بر روی باکتری هایی نظیر استافیلوکوک اورئوس
به گزارش پایگاه اینترنتی «فیز»، پژوهشگران موسسه تحقیقاتی MIT در سنگاپور (SMART) و دانشگاه صنعتی نانیانگ (NTU) یک پلیمر طراحی کردهاند که میتواند باکتریهایی که در برابر آنتیبیوتیکهای رایج مقاوم شدهاند، مثل استافیلوکوک اورئوس مقاوم به متی سیلین را از بین ببرد.
کمک به جلوگیری از صدها هزار تلفات ناشی از مقاومت آنتی بیوتیکی
تولید پلیمری ضد باکتری های مقاوم میتواند راه را برای ابداع و ساخت داروهایی که باکتریها سرعت پایینتری در مقاوم شدن در برابر آنها دارند، هموار کرده و به جلوگیری از صدها هزار تلفات ناشی از مقاومت آنتی بیوتیکی در سال، کمک کند.
نگرانی جهانی ناشی از گسترش ابتلا به بیماری و عفونتهای ناشی از باکتریهای مقاوم به دارو
براساس گزارش اخیر سازمان بهداشت جهانی (WHO)، افزایش مقاومت باکتریایی در برابر داروهای ضد میکروبی با برجای گذاشتن دستکم ۷۰۰ هزار قربانی در سال، به یک نگرانی جدی در جهان تبدیل شده است. فقط در کشور آمریکا در هر ۱۵ دقیقه یک نفر در اثر ابتلا به بیماری و عفونتهای ناشی از باکتریهای مقاوم به دارو جان خود را از دست میدهد.
دلیل استفاده از بتا-پپتیدها برای مبارزه با باکتری های مقاوم به آنتی بیوتیک
اگرچه مدتهاست از آلفا-پپتیدها برای درمان باکتریهای مقاوم به دارو مانند استافیلوکوک اورئوس مقاوم به متی سیلین (MRSA) استفاده میشود، اما این مواد معمولا در داخل بدن ناپایدار و یا سمی هستند. بنابراین برای اولین بار محققان NTU و SMART استفاده از بتا-پپتیدها را برای مبارزه با این دست از باکتریها در موجودات زنده آزمایش کردند.
ویژگی پلیمر جدید
پلیمر ابداع شده توسط این محققان بهگونهای طراحی شده که به آرامی در بدن تجزیه میشود و در نتیجه زمان بیشتری برای اثرگذاری در اختیار دارد. دیگر نکته حائز اهمیت در مورد این پلیمر در آن است که اثر سمی این ماده آنقدر ناچیز است که میتوان از آن صرفنظر کرد.
گام بعدی این تحقیق شامل:
اگرچه گام بعدی این تحقیق آزمایش پلیمر ساخته شده بر روی حیوانات آلوده به MRSA در مزارع پرورش خوک است، محققان همزمان در حال انجام آمادهسازیهای لازم برای آزمایش این دارو بر روی انسان هستند.
جزئیات کامل این پژوهش در مجله Nature Communications منتشر شده است.